„ Przywództwo to nie jest coś, co robi się ludziom, ale coś co robi się z ludźmi”

Ken Blanchard

Czym jest przywództwo?

Przywództwo to proces ułatwiający realizację danego celu z pomocą zespołu ludzi. Jest to proces, w którym przywódca wykorzystuje motywację, umiejętności, wiedzę innych i wizję do współdziałania w celu realizacji danego celu. Przywódcy udzielają ludziom informacji, określając czynniki sukcesu, dążąc do osiągania jak najlepszego efektu. Przywódcy są zazwyczaj wykwalifikowanymi liderami, którzy mogą się pochwalić umiejętnością inspirowania innych do osiągania zamierzonych celów w wytyczonej przez nich kierunku.

Zaufali mi najlepsi:

Przywództwo definicja.

Przywództwo to proces oddziaływania na aktywność zorganizowanych grup ludzkich w kierunku ustanawiania i realizacji celów. W tym kontekście przywódcami są zarówno kierownicy, jak i liderzy.

Przywództwo to również umiejętność do kształtowania bez przymusu celów grupy/organizacji, motywowania zachowań nastawionych na osiągnięcie tych celów oraz pomagania w ustalaniu kultury grupy/organizacji.

Przywództwo interpretowane jest również jako właściwość rozumiana jako zestaw cech, czyli połączenie wrodzonego talentu z umiejętnościami nabytymi w trakcie edukacji oraz doświadczeniem.

Przywódca definicja.

Przywódca to osoba, która potrafi oddziaływać na zachowania innych bez potrzeby uciekania się do użycia siły. Ponadto uzyskuje akceptację ze strony innych do przyjęcia roli przywódcy.

Styl przywództwa.

Jest to ogólny wzór działania przywódcy, postrzegany z perspektywy pracowników.

Zachowania przywódcze definiują 3 elementy:

przywódca + grupa + sytuacja

Przywództwo a zarządzanie

Przywództwo ≠ Zarządzanie.

Przywództwo to nie jest synonim zarządzania, to coś znacznie więcej… natomiast …jeśli zarządzanie ma charakter przywódczy (przywództwo menedżerskie), to daje najlepsze rezultaty!

Menedżer koncentruje się na metodzie pracy oraz jej zastosowaniu. Istotą działań menedżerskich jest organizowanie pracy i podtrzymywanie aktywności członków zespołu.

Przywódca (lider) koncentruje się na celach organizacji. Istotą liderowania jest przewodzenie, podejmowanie ryzyka i budowanie wizji przyszłości.

Tworzenie programu, czyli jak podejmowane są decyzje.

Zarządzanie – to planowanie i sporządzenie budżetu. Ustalenie szczegółowych kroków i harmonogramów osiągania potrzebnych wyników.

Przywództwo – polega na ustalaniu kierunków/tworzeniu wizji przyszłości oraz strategii mających doprowadzić do zmian potrzebnych do urzeczywistnienia tej wizji.

Praca z ludźmi ukierunkowana jest na:

Zarządzanie (kierowanie) – zatrudnieniu, doborze osób do adekwatnych stanowisk, wydawaniu poleceń, nagradzaniu

Przywództwo – zapoznanie i przekonanie ludzi do podzielenia tej samej wizji.

Praca organizacyjna polega na:

Zarządzanie (kierowanie) – planowaniu szczegółów, rozwiązywaniu problemów, monitorowaniu i kontroli przebiegu

Przywództwo – motywowaniu i inspirowaniu, wyzwalaniu energii u innych do podejmowania ryzyka/przezwyciężania własnych ograniczeń.

Rezultaty/wyniki:

Zarządzanie (kierowanie) – stwarza pewien zakres przewidywalności poprzez porządek oraz konsekwencję działań.

Przywództwo – przynosi innowacyjne rezultaty, użyteczne zmiany.

Zapamiętaj poniższy schemat:

Przywództwo menedżerskie, krótkie wyjaśnienie

Istotą przywództwa menedżerskiego jest zdolność przewidywania oraz posiadania wizji, która pociąga za sobą odpowiedzialność wszystkich zatrudnionych wobec zaistniałych problemów poprzez przejrzysty i spójny styl zarządzania.

Koncepcje przywództwa

Continuum stylów przywództwa, czyli

Model R. Tannenbauma i W.Schmidta

Wyróżnia kilka styli ale główne to:

• styl autokratyczny (koncentracja na szefie)
• demokratyczny
• partycypacyjny (koncentracja na pracownikach)

Bardzo szczegółowy wpis na temat tej koncepcji: https://www.rafalszrajnert.pl/styl-kierowania-model-tannenbauma-i-schmidta/

Przed wyborem odpowiedniego stylu kierowania przywódca powinien rozpatrzyć 3 najważniejsze elementy pracy, które wzajemnie się warunkują i wpływają na siebie:

• Jakie zadania trzeba wykonać, aby praca została skończona?
• Jakie są potrzeby zespołu, aby stworzyć i utrzymać „ducha grupy”?
• Jakie są potrzeby jednostek, aby zharmonizować indywidualne potrzeby z wymaganiami zadań i możliwościami całego zespołu?

6 stylów przywództwa wg. R. Tannenbaum i W.Schmidt

Polecanie – kierownik podejmuje decyzje i poleca wykonanie określając sposób działania. Np. Koniecznie należy ograniczyć wydatki administracyjne firmy o 30%.

Sprzedawanie – kierownik podejmuje decyzję i stara się przekonać grupę do jej zaakceptowania. Np. aby firma przetrwała trudny okres musimy ograniczyć wydatki administracyjne (np. telefoniczne) o 30%, od tego zależy nasze być, albo nie być. Dlatego liczę na Wasze zrozumienie w tej sprawie.

Testowanie – kierownik proponuje rozwiązanie i pyta grupę o reakcję. Np. aby ograniczyć koszty administracyjne o 30% musimy kontrolować rozmowy telefoniczne, wydawania materiałów biurowych. Czy zgadzacie się Państwo na to?

Konsultowanie – kierownik przedstawia problem grupie, proponuje rozwiązanie i prosi o pomoc. Np. musimy ograniczyć koszty administracyjne o 30%. Proponuję w pierwszej kolejności zmniejszenie ilości rozmów telefonicznych oraz wydawania materiałów biurowych. Co Wy na to? Czy są inne pomysły?

Współpraca – kierownik formułuje problem i prosi grupę o rozwiązanie. Np. musimy ograniczyć koszty utrzymania firmy. Przedyskutujemy problem i zaproponujmy wspólnie jakieś rozwiązania.

Delegowanie – kierownik pozostawia całkowitą swobodę w rozwiązaniu problemu. Np. zaproponujcie rozwiązania, aby ograniczyć koszty utrzymania firmy o 30%. Spotkamy się za tydzień i przedstawicie mi Wasze propozycje.

REKLAMA

Koniecznie zobacz NAJLEPSZE szkolenie z Facebooka na rynku

Link do kursu: szkolenie Facebook Ads

Koniec reklamy.

Style oddziaływania wg. B.Bass’a

Styl transakcyjny

• menedżer kieruje podwładnymi poprzez stosowania systemu kar i nagród
• jest to styl nakazowo-kontrolny oparty głównie na władzy formalnej
• pracownicy mają motywację zewnętrzną

Styl transformacyjny

• menedżer kieruje personelem poprzez wpływ osobisty
• swoją postawą stara się zachęcić i motywować do działania
• w pracownikach wzbudza motywację wewnętrzną

Sytuacyjna teoria stylów przywództwa wg. F.Fiedler

Skuteczność przywództwa jest funkcją dopasowania swojego stylu do tzw. sytuacji przywódczej.

Efektywność lidera jest zdeterminowana przez interakcję jego cech osobowościowych i sytuacji oraz poziomu kontroli nad sytuacją.

Panowanie nad sytuacją zależy od 3 czynników:

• Relacji między liderem, a kierowanym (zaufanie, lojalność)
• Struktury zadań: praca rutynowa i powtarzająca się vs zmienna i złożona
• Zakresu władzy związanej ze stanowiskiem lub poziomu wzbudzanego autorytetu

Lider zorientowany na zadania jest bardziej efektywny w sytuacjach, które są dla niego ekstremalnie trudne lub korzystne (niepopularny vs popularny).

Lider zorientowany na ludzi jest bardziej efektywny w sytuacji umiarkowanie korzystnej.

Przywództwo sytuacyjne wg. P.Hersey i K.Blanchard

Styl przywództwa jest efektywny, gdy dopasowany jest do sytuacji!

Dobry lider = elastyczny lider!!!

4 style przywództwa wg. Hersey’a i Blanchard’a:

• Styl dyrektywny
• Styl perswazyjny
• Styl partycypacyjny
• Styl delegacyjny

Styl dyrektywny: Pracownik ma niski poziom dojrzałości; Komunikacja jednokierunkowa; Kierownik definiuje rolę pracowników (mówi kto, co, jak, kiedy i gdzie ma być zrobione)

Styl perswazyjny: Nieco wyższy poziom dojrzałości pracownika (nadal większość decyzji podejmuje lider); Komunikacja dwustronna w celu wyjaśnienia i przekonania pracownika do swoich pomysłów

Styl partycypacyjny: Wyższy poziom dojrzałości pracownika; Lider i pracownik wspólnie podejmują decyzje w procesie komunikacji dwustronnej

Styl delegacyjny: Wysoki stopień dojrzałości; Lider pozwala pracownikom podążać ich własną drogą; Deleguje odpowiedzialność za podjęcie decyzji i ich wykonanie.

Siatka kierownicza Blake’a i Moutona

Styl przywódczy zależy od kombinacji i nasilenia dwóch wymiarów związanych z osobą przywódcy:

Ukierunkowania na produktywność współpracowników/wyniki (oś X)

Ukierunkowania na stosunki międzyludzkie/ludzi (oś Y)

+ poziomu dojrzałości pracownika

• Styl anemiczny (bierny, nieintegrujący) (1.1) – zarządzanie zubożone – menedżer pozostawia swym pracownikom pełną swobodę
• Styl klubowy (demokratyczny, integratywny) (1.9) – menedżer skupia się głównie na utrzymaniu zadowalających stosunków i na zrozumieniu pracowników, w mniejszym stopniu na dbaniu o wydajność ich pracy i o rezultaty
• Styl autokratyczny (dyrektywny)(9.1) – menedżer koncentruje się wyłącznie na wydajności pracy. Pracownikom nie pozostawia żadnej swobody działania.
• Styl zespołowy (przywódczy – idealny) (9.9) – styl harmonijnego współdziałania całej grupy. Zapewnia maksimum produktywności, jak i pełne zrozumienie pracowników. Traktowanie celów organizacji jako wspólnej sprawy.

Dojrzałość pracownika to zdolność do wykonania określonej pracy. Zależy od kompetencji i stopnia motywacji pracownika.

Dojrzałość pracownika zdefiniowana została w systemie współrzędnych (X,Y):

Dojrzałość (X1,Y1) – pracownik niekompetentny i nie posiadający żadnej motywacji do wykonania powierzonych mu czynności.

Dojrzałość (X9.Y1) – pracownik kompetentny, któremu brak dostatecznej motywacji, bądź nie ma dostatecznej pewności siebie dla podjęcia zleconych mu zadań.

Dojrzałość (X1,Y9) – pracownik ogromnie zainteresowany wykonaniem powierzonej mu pracy, ale całkowicie niekompetentny.

Dojrzałość (X9,Y9) – pracownik, który jest w pełni kompetentny i mający duża motywację do wykonania zadania.

Efektywny styl zarządzania to taki, który jest dopasowany do sytuacji oraz dojrzałości pracowniczej.

Nie ma idealnego stylu przewodzenia. Efektywni liderzy to tacy, którzy dopasowują swój styl do 3-ech elementów:

• Osoby lidera
• Zespołu, którym lider przewodzi
• Sytuacji (zadania do wykonania oraz kontekstu organizacyjnego)

Przywództwo a władza, jak zyskać najszybciej?

Skuteczna władza przywódcza to:

Władza ekspercka – związana jest z wiedzą profesjonalną i umiejętnościami. Kwalifikacje te mogą być nabywane i doskonalone.

Władza formalna – to władza wynikająca z podziału władzy w ramach organizacji formalnej.

Władza przypisana – związana jest z cechami osobowymi. Zwana jest charyzmą – którą przyciąga i fascynuje. Jest raczej wrodzona, niż nabyta.

Przywództwo charyzmatyczne. Czy na pewno pożądane?

CHARYZMA – przejawia się w umiejętności generowania wizji, którą podwładni gotowi są uznać za własną, nie tyle ze względu na jej racjonalne uzasadnienie, ale przez odwołanie się do wartości, które są dla nich ważne, atrakcyjne i jednoznacznie rozumiane.

Poniżej link do szkolenia w pdf:

https://szkolenie.rafalszrajnert.pl/product/charyzma-autorytet-i-pewnosc-siebie-ksiazka-pdf/

Jest w znacznym stopniu stylem paternalistycznym – między podwładnymi, a przełożonym tworzą się stosunki jak między ojcem, a dzieckiem.

Kierownik jest wzorem do naśladowania oraz uosobieniem władzy.

Podwładni mają zapewnione poczucie bezpieczeństwa w zamian za lojalność i oddanie.

Charyzmatyczny przywódca nie ukrywa przed otoczeniem swoich słabości, dzięki czemu wydaje się przystępny i ludzki. Opiera się na intuicji przy określaniu swoich działań. Interpretuje informacje dotyczące tzw. miękkich aspektów zarządzania – przywiązuje wagę do atmosfery w pracy dzięki czemu rozumie z czego wynikają zachowania pracowników. Przejawia wobec pracowników tzw. „twardą empatię” – ma zdolność wczuwania się w określone role, ale jednocześnie jest wymagający.

Dodatkowo podkreśla swoją odrębność –wyostrza swój wizerunek. Kreuje kulturę organizacji w oparciu o cele oraz potrzeby/wartości pracowników. Integruje pracowników, a także wzbudza zaufanie. Stwarza poczucie pewności wśród członków teamu. Łatwo dokonuje zmian w środowisku organizacji.

LIDER

Co powoduje, że niektórzy z nas potrafią obudzić w ludziach energię do działania i podejmowania wysiłku do realizacji wspólnego celu?

Lider = osobowość + styl zarządzania (kultura organizacyjna)

Jakie cechy wyróżniają lidera na tle członków grupy, której przewodzi?

W badaniach jako specyficzne cechy lidera wymienia się:

• Inteligencję społeczną – umiejętność emocjonalnego radzenia sobie w różnych sytuacjach
• Sprawność intelektualną – kreatywność i otwartość na doświadczenia
• Silny układ nerwowy, odporność na stres i frustrację
• Stabilność emocjonalną i samokontrolę emocji
• Silną motywację wewnętrzną – przejawiającą się w wytrwałości i konsekwencją w działaniu
• Planowanie i podejmowanie działań, które uwzględniają interesy pracowników
• Ekstrawersja, otwartość, pragmatyzm

Lider inspiruje, słucha i słyszy. Buduje relacje partnerskie, a także pozytywnie wzmacnia.

Inspirowanie to pobudzanie tego co tkwi w ludziach. Lider wie, że tkwi w nich znacznie większy potencjał, niż to co pokazują i wykorzystują. Jego rolą jest pomóc ludziom uwierzyć we własne możliwości. To klucz do osiągania wyników. Rola lidera to nie dawanie gotowych rozwiązań i odpowiedzi, ale motywowanie ludzi do samodzielnego ich znajdowania.

Lider jest dobrym słuchaczem. Słucha i słyszy. Dzięki temu wie, co ludzi motywuje, co jest dla nich ważne, jakie mają pomysły. Wie też, co jest dla nich barierą. Mając tę wiedzę odwołuje się do mocnych stron, zdolności i marzeń ludzi oraz pomaga im przezwyciężyć bariery!

Buduje relacje partnerskie z ludźmi. Tylko takie relacje oparte na zaufaniu stymulują w ludziach samodzielność i inicjatywę. Relacje oparte na podporządkowaniu mogą wykreować co najwyżej wykonawców i naśladowców.

Lider pozytywnie wzmacnia ludzi. Jeśli chce pociągnąć za sobą ludzi, musi w nich obudzić energię i wiarę w sukces! Robi to poprzez wyrażenie uznania, celebrowanie sukcesów. Sam również musi być przykładem optymizmu, energii i entuzjazmu. Liderzy muszą także umieć analizować skutki będące rezultatem ich działalności i wyciągać z nich wnioski! Przywództwo opiera się na dojrzałości życiowej oraz dążeniu do samorozwoju!

Efektywny lider potrafi zidentyfikować swoje słabe i mocne strony oraz neutralizować swoje słabości poprzez odpowiedni trening lub dobór współpracownika mocnego w tym zakresie. To doskonały selekcjoner –trafnie wybierający ludzi, z którymi ma pracować.

W zarządzaniu ludźmi opiera się na rzetelnej ocenie ich postępów w pracy oraz stosuje odpowiedni system motywacyjny. Wzmacnia w pracownikach poczucie realizacji głębszego celu.

Jest negocjatorem, który rozwiązuje problemy/sugeruje ich rozwiązania. Jest integratorem harmonizującym cele i działania różnych osób w procesie zmian.

Jest krytyczny względem siebie -oddaje się pracy ze świadomością, że zbyt duża koncentracja na pracy może prowadzić do braku zdolności do dostrzegania tego, co dzieje się wokół. Sens życia ≠ praca! Dba o higienę psychiczną!

Droga lidera. Jak osiągnąć szczyt?

1. Określ swoje umiejętności, cechy charakteru, zdobytą wiedzę:

• ludzie zaczynają stawać się prawdziwymi liderami dopiero wtedy, kiedy zdecydują sami, jacy chcą być…?
• nakreśl wyraźną granice między tym kim jesteś kim chcesz być, a tym, co myśli na ten temat Twoje otoczenie!
• bardzo dokładnie przeanalizuj i poznaj swoje słabe strony, obszary do rozwoju (potencjał, talenty), swoje motywacje, potrzeby, emocje.

2. Rozwijaj i wzmacniaj to co mocne:

• Określ swój obszar rozwoju –umiejętności, w których jesteś dość dobry, ale nie wybitny!
• Reszta, to albo silne strony, których nie musisz rozwijać, albo słabe, których świadomość powinna być pomocna w unikaniu wykonywania zadań, które ich wymagają.

3. Unikaj osobistego wykonywania zadań, w których musiałbyś wykorzystywać talenty lub kompetencje, których nie posiadasz:

• Efektywny lider dobrze zna umiejętności oraz mocne strony swoich pracowników i dzieli się zadaniami w procesie zarządzania.
• Wieloosobowe przywództwo stwarza liderowi szansę na podzielenie się zadaniami, które wymagałyby od niego talentów, których nie posiada lub kompetencji, które stanowią jego słabe strony.

4. Ucz się na błędach, korzystaj z wiedzy przyjaciół, mentorów!

Prowadź dialog sokratyjski z samym sobą:

• Co się tak naprawdę wydarzyło?
• Dlaczego się to wydarzyło?
• W jaki sposób wpłynęło to na mnie?
• Co to dla mnie oznacza?

Korzystaj w szczególności z własnych „pamiętnych doświadczeń”.

Staraj się obracać przeciwności losu na swoją korzyść i traktuj jako źródło dodatkowych sił (zdolność adaptacji).

Liderzy uczą się od innych, ale nie są przez nich kształtowani!

5. Kształtuj siebie i swój charakter, staraj się osiągnąć mistrzostwo:

• Jedną z podstawowych cech prawdziwego przywódcy jest PASJA
• Samorozwój polega na wyjściu poza „strefę komfortu”
• W procesie uczenia się dostrzegaj otaczający świat, oceń jaki jest, a jaki być powinien i działaj zgodnie z tym rozumieniem!

6. Zdobywaj względy innych ludzi, ich szacunek i zaufanie:

Warunkiem rozwoju jest unikanie samotności.

W zespole bądź wiarygodny = autentyczny = uczciwy!

Nic tak nie wzmacnia w oczach innych, jak konsekwentne działanie w zgodzie ze sobą (np.publiczne wyrażenie tego, że jesteś siebie świadomy, rozumiesz swoje silne strony oraz swoje ograniczenia).

Czym jest przywództwo

Dobry leadership inspiruje. Członkowie organizacji idą za taką osobą. Czy taki jesteś? Skorzystaj z naszej konsultacji.

• szkolenia online
• szkolenia u Ciebie w firmie i doradztwo-konsulting
• agencja SEO/SEM

Co myślisz o moim nowym wpisie na blogu?

A może masz pytanie dotyczące strategii lub techniki jak działać najlepiej?

Tak czy inaczej, chciałbym usłyszeć, co masz do powiedzenia.

Więc śmiało, teraz udostępnij ten wpis na swoich social mediach i zobacz co inni mają do powiedzenia.