Streszczenie:metoda delficka to opracowany arkusz pytań (rodzaj ankiety) kieruje się do ekspertów. W metodzie delfickiej odpowiedzi są gromadzone, porządkowane i zestawiane. Te zbiorcze sformułowania przedstawia się ponownie ekspertom ze wskazaniem, by odpowiedzi te zrewidowali. Proces ten prowadzi się tak długo, aż uzyska się konsensus. Metoda ta może być także stosowana dla uzyskania scenariuszy przyszłościowych.

Co to jest metoda delficka?

Metoda delficka to struktura procesu prognozowania oparta na wynikach wielu rund kwestionariuszy wysłanych do panelu ekspertów. Kilka rund kwestionariuszy jest wysyłanych do grupy ekspertów, a anonimowe odpowiedzi są agregowane i udostępniane grupie po każdej rundzie. Eksperci mogą dostosowywać swoje odpowiedzi w kolejnych rundach, w zależności od tego, jak interpretują „udzieloną im odpowiedź grupową”. Ponieważ zadawanych jest wiele rund pytań, a panel jest informowany o tym, co grupa myśli jako całość. Metoda delficka stara się osiągnąć właściwą odpowiedź w drodze konsensusu.

Zrozumienie metody delfickiej

Metoda delficka została pierwotnie opracowana w latach 50. XX wieku. Nazwa odnosi się do Wyroczni Delfickiej, kapłanki w świątyni Apolla w starożytnej Grecji, znanej z przepowiedni. Metoda delficka pozwala ekspertom pracować na drodze do wzajemnego porozumienia, przeprowadzając szereg kwestionariuszy i udostępniając powiązane informacje zwrotne w celu dalszej dyskusji przy każdej kolejnej rundzie. Odpowiedzi ekspertów zmieniają się wraz z ukończeniem rund na podstawie informacji dostarczonych przez innych ekspertów biorących udział w analizie.

Metoda delficka jest procesem dochodzenia do konsensusu grupowego poprzez dostarczanie ekspertom rund kwestionariuszy, a także odpowiedzi grupy przed każdą kolejną rundą.

Jak działa metoda delficka

Po pierwsze, prowadzący grupę wybiera grupę ekspertów na podstawie badanego tematu. Po potwierdzeniu wszystkich uczestników, każdemu członkowi grupy wysyłany jest kwestionariusz z instrukcjami, jak skomentować każdy temat na podstawie ich osobistych opinii, doświadczenia lub wcześniejszych badań. Kwestionariusze są zwracane facylitatorowi, który grupuje komentarze i przygotowuje kopie informacji. Kopia skompilowanych komentarzy jest wysyłana do każdego uczestnika wraz z możliwością dalszego komentowania.

Na koniec każdej sesji komentowania wszystkie ankiety są zwracane do prowadzącego, który decyduje, czy kolejna runda jest konieczna lub czy wyniki są gotowe do opublikowania. Rundy kwestionariusza można powtarzać tyle razy, ile jest to konieczne, aby osiągnąć ogólne poczucie konsensusu.

Schemat

Etapy badania ankietowego w metodzie delfickiej

1. Zdefiniowanie problemu
2. Wybór grona ekspertów
3. Przygotowanie i wysłanie ankiety
4. Analiza odpowiedzi zwrotnych
5. Czy zgoda została osiągnięta: – Tak, przejście do pkt. 8 – Nie, przejście do pkt 6
6. Przygotowanie i wysłanie następnej ankiety
7. Kolejna analiza odpowiedzi, powrót do pkt 5
8. Przedstawienie wyników

Zalety i wady metody delfickiej

Metoda delficka ma na celu zebranie opinii różnych grup ekspertów i można tego dokonać bez konieczności gromadzenia wszystkich na fizyczne spotkanie. Ponieważ odpowiedzi uczestników są anonimowe, poszczególni uczestnicy nie muszą się martwić o konsekwencje swoich opinii. Z czasem można osiągnąć konsensus, ponieważ opinie są zmienne, dzięki czemu metoda jest bardzo skuteczna.

Jednak chociaż metoda delficka pozwala na komentarze od zróżnicowanej grupy uczestników, nie prowadzi do tego samego rodzaju interakcji jak podczas dyskusji na żywo. Dyskusja na żywo może czasem dać lepszy przykład konsensusu, gdy pomysły i percepcje są wprowadzane, rozkładane i ponownie oceniane. Czasy odpowiedzi przy użyciu metody delfickiej mogą być długie, co spowalnia tempo dyskusji. Możliwe jest również, że informacje otrzymane od ekspertów nie przyniosą wrodzonej wartości.